Yıkılmaz...

Tırnaklarımı yedim radyo başında, televizyonun karşısında göğsümü yumrukladım.
Kimi zaman pencereyi açıp avaz avaz bağırdım sokağa.
Nice kentin sokaklarında sesim var benim.
Nice stada iz bırakmışım bunca sene...
Büyük mutluluklarım oldu, Abidin resmedemez.
Öyle acılar çektim ki; Nazım tarif edemez.
Tam işte bu kez oldu, derken, kaybettim son dakikada.
Herkes bitti zannederken küllerimden doğdum.
Bir üst geçitte bıçakladılar beni...
Sokak ortasında sopalarla dövdüler acımadan.
19 yaşındaydım daha... 19...
Kocaman umutlarım vardı...
Dünyalar kadar büyük düşlerim...
Çaldılar benden...
Ben Fenerbahçeliyim arkadaşım...
Benim umudum bitmez
Ben Fenerbahçeliyim arkadaşım...
Benim sesim kısılmaz...
Ben Fenerbahçeliyim arkadaşım...
İsyan benim karakterim...
Ben Fenerbahçeliyim arkadaşım...
Herkes gider ben kalırım...
Selçuk Yulayım ben...
Bedenim gitse bu dünyadan,
Ruhum sonsuza kadar Bordo deparı atar...
Serkan Acarım ben...
Kaşım gözüm çamura bulansın da,
Armaya leke gelmesin aman...
Mümtaz Amcayım ben...
Bu can bu bedende durdukça sevdamın peşindeyim...
Ben gidersem aranızdan İhsan size emanetim...
Fatma ablayım ben...
Son nefesime kadar Fenerbahçe...
Minik Efeyim... Necati Amca... Lefter...
Bak beyim... Sana iki çift lafım var...
Koskoca adamsın... Ülke senin...
Ama sakın Fenerbahçeme dokunma...
Bil ki ne küme düşmekten korkarız, ne sizin bir gram merhametinize muhtacız...
caneriyle topalıyla emenikesiyle sowuyla... dimdik ayaktayız...
Ve her gün daha güçlü bir sesle haykırıyoruz...
baskıyla zulümle yılmayız...
bundan sonra çubuklu durmaz...
Ali ismail korkmaz...
Fenerbahçe tribünü susmaz...