14 Şubat 2012 Salı

silivri...

bizim lisenin pide günüydü pazar...
acıbademde bi yar...
anılar anılar anılar...
samsunda fenerli olmak.. otele kaçak girmeler...
radyoda bir heyecan fırtınası...
kadıköyden gol haberi var...
toplu foto lazım...
kaldırıma dizildik... yolun karşısında foto abi...
vay bee 25 yıl.. üfff filan lafları arasında,,,
çekiyorum çekiyorum çeeek...
oooğlum bi bak bakiim bana...
döndüm 75 yaşlarında bir teyze....
baş örtüsünün önünde bir tutam saç.. pamuk beyazı...
buyur teyzem...
sen televizyondaki çocuksun... sana bi çift lafım var...
başım üstüne teyzem...
ben de elli yıldır gidiyorum o stada...
kadife gibi elleriyleelimi tuttu...
ve her maçtan önce duvarına bu elleri dokunuyorum...
dua ediyorum...
Allahım fenerbahçeme zeval verme diye...
eksik olma teyzem.. sizlerin sayesinde ayakta o stat...
biz onun sayesinde ayaktayız evlat...
bizim omurgamız fenerbahçe...
ellerine sarıldım.. gözyaşımı genzime akıttım...
caferağaya geçtim oradan...
sahada savaşan kadınlar...
vamos, amatörler, sol açık kenarda...
devrede bi kız geldi.. pırıl pırıl.. onsekizinde...
adım öyküm dedi...
çok güzel yazıyorsunuz...
tribünü gösterdim...
çok güzel yaşayan olmadan güzel yazılamaz...
zor günler dedim.. senin yaşında daha zordur kaldırmak...
cefasını çekmeyeceğimiz yola girmeyiz dedi...
sarıldım...
ne güzel babaymış seni büyüten.. ne güzel anaymış sütünü veren...
güzel oynadı kızlar.. biz kazandık...
önümüzde bi amca oturuyordu...
oyuncuların hepsine kızım dedi.. hiç kızmadı.. bazen sitem..
dönüşte...
tam merdivenleri inerken,
ercan gösterdi amcayı...
bir 70lik çınar daha...
koltuk değneği var sağ elinde...
neredeyse dakikada bir basamak iniyor.. yüzünde çizgiler kırışıyor her adımda..
çok canı yanıyor belli.. ama gözleri ışıl ışıl...
sonradan öğreniyorum.. salonun müdavimi...
niye geldin diye sorana...
nefes alıyorsam gelirim dermiş...
zaten aldığı nefes fenerbahçeymiş..
ulan bu takımı dedi ercan... siz bu takımı... nasıl nasıl...
çıktık...
yürüdük biraz çok soğuktu.. eve geldim..
topçular başlamış... yenildik...
internette trabzonda okuyan bi çubuklu kız buldu beni...
dedi abi forma giyemiyorum burda..
dedim yenildik...
dedi ki onu matematikçiler düşünsün...
dertleştik biraz...
maçtan hiç bahsetmedik...
silivride iyi bakın çevrenize..
belki pamuk teyzenin elini öpme fırsatı bulursunuz
belki de öyküm vardır tam da o baharlar gelecek pankartının yanında
merve gelemiyor trabzondan..
ama çok selam söyledi...
koltuk değnekli amcaya yardım etmeye çalışmayın..
yoluna çıkmayın yeter...
siz ey karar alıcılar...
ne sonuç çıkarsa çıksın
o eller yine kalkar duaya...
ne öyküm'üz biter ne sevdamız...
bir tek adamı vermedik bu tribünden...
ve yine de vermeyiz...
kimlik tespitinde soracaksınız ama ben şimdiden söyleyeyim..
hepsinin adı başka soyadı fenerbahçe...
siz çubuklu parmaklıkların arkasında yatanlar..
bilin ki siz varsanız biz de varız...
ve siz sahada çubukluyu taşıyanlar..
artık bir adım fazlasını pamuk eller için atarsınız...
hani diyordu ya pankart..
siz mücadele edin yeter.. gerekirse biz ölürüz...

4 yorum: