evlat...

hiç acımayacak dii mi baba der gözünün taa içine bakarak...
sen acımaz dersen acımaz çünkü...
sen varsan ona hiç bi şey olmaz...
ağlarken annesine sarılır sonra...
annesi öperse geçer...
bir sinek ısırığı kadar iğne işte...
ama ta ciğerinin dibine işler yavrunun gözlerinden...
katlanırsın...
iyi olsun diye...
yerine 150 tane sana vuralım deseler...
gözünü kırpmazsın...
kıyamazsın...
gözünden sakınırsın...
o küçücük kafasını omzuna bi yaslasın...
demir olsan dayanamazsın...
evlat işte...
öyle severiz biz o çubuklunun içindeki herkesi...
sanki forma değil kundaktır...
safi pamuktur... sararız sarmalarız...
ne bedel isteriz, ne hesap sorarız...
belki de o yüzden ilk değil de son golde fırladık ayağa...
evin küçük oğlu attı çünkü...
edirnede oğluna sarıldı berber faruk...
erzurumda torununu havalara attı dadaş şahin...
iki damla yaş süzüldü torununa kazak ören ayten teyzenin...
babasına koştu en küçük beden çubuklu formasıyla erdin...
neler geçti aklımızdan kimbilir?
golü atar atmaz kulübeye koşsun istedik hepimiz...
öyle yaptı rıdvan misali saçlarını savurarak...
rüzgar gibi değil...
usul ve sakin...
tam da onu bekleyen adam gibi...
içinde fırtınalar koparken tek dalını oynatmayan koca çınar...
soğuk kış günü okuldan gelmiş evladı sarmalar gibi karşıladı evladını...
sardı sarmaladı...
nasıl kucaklıyorsa koca camiayı üç yıldır...
öyle işte...
sıcacık...
iki kıtayı ayıran boğazın öte yanında bir hastanede bir annenin içi ısındı...
oğlu gözünü açsın diye 10 gündür gözünü kırpmadan nöbet tutan bir anne...
ömrünü çubukluya adamış bir evladın annesi...
ayla teyze...
gazdan çekilmeyen bir ayağın yere yığdığı koca yürekli bir evladın...
hem anası hem babasıydı çünkü...
varı yoğu azı çoğu...
şimdi omzunda ağır bi yük, ama illa ki kocaman umut...
yine o odanın kapısında...
bir kez açsın gözünü... bir kez baksın diye...
hadi aç o kocaman gözleri birader...
bak recep nası koştuysa babasına...
öyle bi sarıl anana...
sonra sana koşsun naz...
babasını özlemiş...
kalk gel artık birader...
bak pazara derbi var...
lazımsın...
totemler yapıp birlikte izleyelim...
ara sokaklardan eve bırak beni...
kalk gel artık burçin...
bak sezer de seni çağırıyor...
feryal ablan, eko, ercan, yasemin masayı kaptı...
zuhal abla, alika, gerçek, naci bi de şükrü yolda...
emre lahmacunu söyledi.. burkay arazi...
can abiyle cemre biraz geç kalacak... sen gecikme... 
hani gökhan şöööyle bi harmanlayıp ceza sahasına keserken...
goool diye fırlamıştın ya...
daha doktor havada asılıyken...
öyle fırlayalım işte...
sonra sarılalım...
recebin babasına sarıldığı gibi...
kalk gel... haydi...