semaver...

sabahın köründe vardık samsuna...
kamyoncu saitin oğluyla ben...
anadolu lisesini kazanmıştım..
kamyoncu sait vermişti sınav kayıt parasını..
ömrü kazandığımı görmeye yetmedi ama postaneden belgeyi alınca ilk mezarlığa koşmuştum...
samsuna da oğlu götürdü beni...
gün aydınlanmamıştı daha...
fuarı bilirmiş bi tek.. oraya gittik...
eylül ama fena serin.. bi banka çöktük..
deden de görseydi keşke dedi...
yaşları karanlık gizledi...
bi fener tutuldu yüzümüze tam o an...
hemşerim neyi bekliyosunuz dedi kimbilir kimin ilk kahramanı
kimin babası...
fuarın bekçisiymiş... kulubeye çağırdı bizi...
içeri girer girmez simit koktu.. semaver de ocağın üstünde..
vay ki vay...
fırıncı çırağı her sabah ilk simidi ona getirirmiş...
üstüne gün doğan simidi yemezmiş...
bi de peynir kattı ki yanına.. aman diyim...
oğlu varmış benden büyük.. illa istanbulda okuyacam demiş,
falanca okula yatılı gitmiş..
ne zaman gitse kızıltopraka yürürlermiş beraber...
lise tarafındaki kale arkasına...
yedik içtik teşekkür ettik...
kapıdan çıkarken sarı lacivert bilekliğimi bıraktım ona...
hani şu alna da bağlanandan...
1 lira...
sağol çocuk... dedi.. çıktık....
biraz büyüdüm sonra...
bi pazar ergenlerle indik fuara...
daha erken.. kulübeye gittim hemen...
elini öptüm.. saçımı okşadı..
benim emanet orada, semaverin kulpuna bağlamış...
göz kırptı.. gülümsedim...
çıkarken kulağıma eğildi...
"çaya lezzet katsın diye astım" dedi..
bi kaç kere daha uradım sonraki yıllarda... emekli olmuş...
fuardan ayağımızı kesmedik yine de...
en güzel halı saha orada...
bi gün maç yaparken gündüzlü çocuklarla...
saha karıştı...
top omzumla kolumun arasına değince itiraz patladı...
penaltı, değil, orası koldu omuzdu derken bağrıştık...
çok kızdım ama penaltıya tamam dedim...
kenardan bi ses geldi sonra...
"mağdur ol, şüphede kalma... o formaya leke sürülmez"
bekçi abi tellerin arasından bana bakıyordu...
halı sahada işe girmiş...
ama el değil abi diyecek oldum...
üzerindeki emanetin değeri burada kazanmaktan çok fazla dedi.. utandım...
27 yıl olmuş...
o semaverden sabah çayı içeli...
simit peynirin tadı hala bugün gibi damağımda...
bekçi amcanın sözleri de kulağımda küpe...
çünkü o formada fenerde atılan ilk imzanın mürekkebi var...
çünkü o forrmada işgale direnenlerin alın teri,
kırşehirden gidip çanakkalede can veren emin çavuşun kanı var...
çünkü o forma zeki rızanın emaneti...
çünkü büyük adadaki büyük adam o formaya gözyaşını kattı...
çünkü kalpleri fetheden renkler o formada..
ve o formanın mazisinde tarih yatar...
çünkü milyonlarca insan o formayla veda etti hayata...
bir kefen bezi götürdü dünyadan bir de çubuklu...
6 aydır uyumayan doktor,
aykutu her gördüğünde ağlayan mühendis,
bugün hala torununa iki renkten patik ören nine,
oğluna selçuka kızdığı için küfreden asabi dede,
hepsinin tek derdi var...
o forma yere düşmesin çamura bulaşmasın...
deplasmana gittiğimiz yolları,
çubukluya duyduğumuz sevdayı,
104 yılda döktüğümüz sevinç ve hüzün gözyaşlarını topla...
al sana puan hesabı...
böyle bilin efendiler...
bu tarihle pazarlık yapılmaz...
fenerbahçede federasyonda orda burda..
nerede görevli olursanız olun...
fenerbahçeden tek puan silen
tarihten kendini silmiş demektir...
çubuklunun onuru satılık değildir...
fenerbahçe hangi ligde olursa olsun
o bileklik o semaverde bağlı kalır...