nahit amca...

küçüklüğüm ankara'da geçti benim...
gebzeden kızıltopraka götüren trenden önce,
kayaştan gar'a gittim yıllarca...
oradan 19 mayıs stadına yürüdüm...
yılda iki kez gelirdi çubuklu o zamanlar...
tünelin çıkışındaki top toplayıcı çocuk işareti verir,
konfetiler uçuşurdu...
selçuk, alpaslan, rıdvan, oğuz...
belki de konfetileri atan adamlardan biridir nahit amca kimbilir...
belki yanyana maç izlemişizdir başkent ayazında...
belki de o ramazan günü,
küçük hüseyin parçalılara beraberlik golünü atarken,
babamın sarıldığı amcadır...
kimbilir...
ben bilmem.. bilsem o zamandan sarılırdım ellerine...
o zamandan sarılır ağlardım...
bugün bulsam ayaklarının turabı gönlünün hizmetçisi olurummm.
yoğurçu parkındaydım bu pazar...
beşiktaş maçına saatler var...
dört bir yanım vamos...
bütün park bien...
sıkı çocuklar...
bir hemşerim geldi yanıma...
başkentin ayazını yemiş benim gibi.. esmer...
dedi eline sağlık...
dedim asıl sen ankaradan kalkıp gelmişsin,
senin ayağına gönlüne sağlık...
benim yaptığım iş mi dedi...
anlattı...
4 yıl önce karşılaşmışlar ilk kez...
nilüfer turizm ankara istanbul seferi harekete hazırdır...
iki hafta sonra bi daha.. iki hafta sonra bi daha...
üzerinde forma yok, kaşkol yok...
demiş amca, hep aynı istikamet.. nereye böyle?
kadıköye evlat demiş yaşlı adam...
kadıköye.. çocuklarımı görmeye...
ben de hep maç günleri görünce..... demiş bizim angaralı emre...
he maça ya evlat... çubuklu evlatları izlemeye...
yüreği kabarmış bizimkinin...
dinlemiş sonra...
meğer bi kaç haftalık bir yolculuk değilmiş o...
yarım asırlık bi destanın yeni halkalarıymış...
50 yıldır geliyormuş nahit amca ankaradan kadıköye...
benim yaşımdan fazla...
kiminizin maça gitme sayısından...
nilüfer turizm 27 numaralı koltuk...
koridor...
kar, yağmur, çamur.. farket etmez...
50 yıl.. her maça... biri hariç...
artık kalbi parçalıyla yapılanları kaldırmıyormuş...
emreyi ilk gördüğünde aragones varmış kulübede...
sahada durum kötü, oyun berbat...
küfür etmişler sağdan soldan...
kızmış gençlere,,, yerini değiştirmiş...
amca nasıl sabrediyorsun demişler?
çubuklunun verdiği gururun yanında
iki gram hüznün lafı mı olur demiş...
yarım asrını vermiş ömrünün...
nice şampiyonluklar kaçmış, kaç kez hezimet görmüş..
nice son dakika yıkımları...
bir kez olsun sövmemiş çubukluya...
bugün 73 yaşında nahit amca...
ne mesleğini öğrendim, ne geçmişini...
ne fark eder...
adı nahit soyadı fenerbahçe..
lakabı palamut...
mesleği çınar büyütmek...
kamyoncu saitin oğlu da gelirdi böyle..
stadın kapısında yatardı...
belki de nahit amcayla yanyana gelmişlerdir bi kaçına!
kimbilir?
ben bilmem...
şunu bilirim ben...
fenerbahçe'yi puanla kümeyle korkutanlar bilsin ki;
nahit amca dimdik ayakta..
derseniz ki üzerinde niye çubuklu yok kaşkol yok,
zaten kendisi bayrak,
zaten kendisi forma...
ve siz fenerbahçe futbolcusuna yuh çekerken,
benim kadar çaba sarfetsinler,
mücadele etsin diyenler...
nahit amcadan daha fazla emek vereniniz varsa,
işte saha orada
devam ıslıklamaya...
bakın işte aşağıda...
son beşiktaş maçından sonra ankara yolunda...
nahit amca maraton üst e blokta her maçta...
lefterle zeki rızayla ayetullah beyle yanyana...
ve o bu yolları aşmaya devam ettikçe...
fenerbahçeyi yenebilene aşkola...