fidbol...

Halit Ergenç...
Halit Akçatepe...
Halit Kıvanç...
Serdar Ortaç...
Serdar Gökhan...
Okah Yalabık...
Okan Bayülgen...
Metin Akpınar...
Metin Arolat...
Emel Sayın...
Emel Müftüoğlu...
Hülya Koçyiğit...
Hülya Avşar...
Kemal Sunal...
Kemal Anadol...

İsimlerinin aynı olduğu bile çekmemiştir dikkatinizi. Hayatınızda bir bütün olarak varlar çünkü. Münir Özkul mesela, Adile Naşit, Gülben Ergen, Tarkan adı tek, ama öyle ezberletildiği için. Ya bunlar...

Rıdvan Dilmen...
Tanju Çolak...
Alex De Souza...
Feyyaz Uçar...
Metin Tekin...
Ali Gültiken...
Aykut Kocaman...
Georghe Hagi...
Cüneyt Tanman...
Recep Çetin...
Tuncay Şanlı...
Arda Turan...
Nihat Kahveci...
Semih Şentürk...
İbrahim Üzülmez...
Gökhan Gönül...

Yayıncı kuruluş yıllardır soyadlarıyla anlatıyor hepsini.. Ama çoğu yorumcu, hoca, milli takım antrenörü filan. Ama hiçbiri muhbbete soy adıyla girmez. Hala Rıdvan, Gökhan, Oğuz - Aykut, Metin - Ali - Feyyaz, Arda, Tuncay, Nihat, Deli İbrahim.. Servetleri işadamlarından fazla. Onlarla aynı parayı kazanan adamların yanında önünü ilikler herkes. Ama Semih'le karşılaşsa sarılır, omzuna dokunur, hadi koçum der belki 10 milyon servet yapmış adama.

Futbol sokağın oyunudur çünkü, futbolcular bizim evin çocukları. Anneanneler bile üzülür tekme yediklerinde. İstediğiniz kadar değişsin statlar, arenalar. İstediğiniz fiyata çıksın biletler. Statların içi muhteşem yüzyıl seti gibi olsa da, üstümüzde kalorifer yansa da futbol halkın ayak topudur. Bunun için olay çıkar deplasman otobüsünde. Zaptedilemeyecek tek isyandır. Başbakanı değil kralı bile yuhalar canı isterse. Taraftır. Hem de tarafı güec göre değişmez, doğar, sever ve ölür taraftar. İlk formasını giydiğinde ağlar, forma tabuta örtülünce ağlatır.

Münir Özkul da candır, Hulusi Kentmen de, ayrı... Ama futbolcular bizim evin haylaz oğlanları...

Bu yüzden Lefter dedemizden büyüktür ama hala Lefter'dir.. Ama adlarının tek söylenmesi saygıyı hak etmediklerinden değil aşırı derecede sevilmelerindendir... Ayak topu halkın oyunudur... Yaşasın futbol...