alayına gider...

-bi yeşil beşli bekliyorum, 10 tur gelmedi anasını satiim, bizim elde çift okey adam bitti !
-bırak bu işleri recep abi, okey atınca sen, bitemeyince taş, hep aynı hikaye !
-uzatma lan taş kar zibidi
-abi sürekli hakaret ediyosun, yine şekerin çıktı heralde, ayıp oluyo, yan masada babam var
-babanı al git lan dürzü !

istanbul'da bi mahalla kaavesi. giriş tarafı komple cam. masalar full, hatta her birinin yanh çekeri de tam tekmil. köşeden duman yükseliyor, karbonatlı çay her daim kabarık. ortada masadan masaya seken 20'lerinde bi genç. güneş yanığı esmer. her bi yandan çay oralet isteyenlere yetişemiyor gariban.

-bi çay istedik, iki saat oldu lan ahmet, bi boku beceremiyosun
-yettim abi, tavşan testik anca yetiştik !

tam bu sırada daldı içeri kan ter içinde bi velet, 13 bilemedin 14 yaşında

-recep abi, recep abi, koş !
-bülent, ne bu hal, noldu lan !

çocuk nefes nefese. tüm kahvenin gözü onda.. nefesini toparlasa anlatacak.. hah, dile geldi :
-mahallede yürüyolar abi !
-kim yürüyo lan, hem de bizim mahallede
-şu aşağı okulun çocukları abi, solcuların sokağı var ya orası
-dertleri neymiş
-bi tane özel ders alan öğrenci varmış, hoca ona soruları vermiş, o da arkadaşlarına
-ee bunlara ne ?
-abi bunlar zayıf almış, kopyacının arkadaşları 10.. haksızlık filan diye öğretmenin evine yürüyolarmış
-bizim mahallede hem de... vay dürzüler... toplayın lan adamları ! gerekirse 5 bin gerekirse 10 bin !

fırladılar kahveden... recebin peşinden bütün kaave...
muhtar abdullah gördü, o da takıldı peşlerine.
liseli çocukların karşısına dikildiler

-ne oluyo lan yavşaklar, şurda üç beş kişi kaldınız, hala rahat durmuyosunuz !
-recep abi ayıp oluyo, biz de bu mahallenin çocuğuyuz !
-o mahalle, bu mahalle yok lan, bizden misiniz, değilsiniz ! o zaman aynen volta.. hadi bakalım, bak yığmayım buraya bizim çocukları

yan sokaktan bi gürültü koptu. bi grup daha girdi ana caddeye.

-al işte.. sizin derdiniz ne lan esmerler ?
-recep aga, bak bugün yine adamların geldi, size burda satış yaptırmayız filan, ayıp oluyo artık. hepimiz esnafız.
-ben kimseyi göndermedim koç, adamın kurallarına uymamışsındır, gelmiştir

sonra bi sokaktan daha girdiler... bi sokaktan daha... hepsi aynı şeyi söyledi :
 -biz de bu mahallenin adamıyız recep abi, burası bizim de semtimiz

karakoldan polis ekibi geldi sonra.. kalabalığı dağıttı.. recep abi kahveye döndü.. ahmet çayları tazeledi. televizyonda dizi başladı.. herkes oyununa döndü..